Alvoco Dames 2 in de gevangenis…….
Er lag een bijzondere uitnodiging “op de mat” bij Dames 2. Of het team zin had om wat setjes te spelen binnen de muren van de Penitentiaire Inrichting in Heerhugowaard. In de volksmond de gevangenis.
Sportdocenten van deze inrichting hadden een volleybaltoernooi georganiseerd voor “de mannen in detentie”. Hoofdprijs: een setje spelen tegen een vrouwenteam.
Dat wilden de meiden van Alvoco 2 wel meemaken. Met een zevental speelsters en coach John kwam het team op een grijze zaterdag aan op het troosteloze parkeerterrein van de gevangenis in Heerhugowaard. Na een grondige inspectie door vier medewerkers in uniform en een detectiepoort, begeleidde een sportdocent de ploeg naar een kleedruimte. Enigszins nerveus liep het team -door het zeer grote gebouw- richting sportzaal. Daar wachtte de dames bij binnenkomst een ovatie (zal niet voor de coach zijn bedoeld). Zeven leuke vrouwen in een zaal vol met zo’n 50 mannen. De finalewedstrijd van het toernooi werd een fanatieke aangelegenheid, immers stond een setje spelen tegen de meiden op het spel.
De uitgereikte beker werd snel aan de kant gezet en men keek met argusogen naar het inspelen van Alvoco. Was dat inspelen van de vrouwen indrukwekkend, het spelen van de wedstrijd kenmerkte zich door rare fouten die vooral te wijten waren aan spanning. Was ook niet niks, een indrukwekkende tegenstander en een fors aantal mannen aan de kant. De set werd met minimaal verschil gewonnen door de dames, handen werden geschud en gedetineerden gingen richting cellenblokken. Als toetje werd er nog een aantal setjes gevolleybald tegen een team van sportdocenten, aangevuld met coach John die het set-up werk verzorgde. Na afloop op de foto. Het was het enige kiekje dat gemaakt mocht worden in het gebouw.
De middag werd afgesloten met een uitgebreide -indrukwekkende- rondleiding door het gevangeniscomplex. Er bleek zelfs een mogelijkheid te zijn om in een cel te kijken en vragen te stellen aan de bewoner van deze schraal ingerichte kamer. En dan is het weer mooi om in alle vrijheid naar buiten te kunnen en voelt zo’n troosteloos -inmiddels nat- parkeerterrein als een uitbundig plein in de Alkmaarse binnenstad.