A-M2020.jpg

Resultaten recreanten in Heiloo, 2014/2015

-Alkmaar- Omdat de meeste persmomenten van de club zijn gericht op de Nevobo-spelende teams wordt het hoog tijd om wat aandacht te vragen (cq te nemen) om een wat minder bekende tak te promoten. Temeer daar ook daar een kampioen werd gehuldigd.

 

De club kent momenteel  4 recreantenteams waarvan er 3 (2 heren en 1 dames) in Heiloo competitie spelen en 1 (mixed) in Heerhugowaard. Voor komend seizoen komt er in Heiloo nog een damesteam bij.

Dit artikel gaat verder over de Heiloo groep. We trainen in De Spil op gewijde grond van het Alkmaarse volleybal. Vroeger werd hier divisie en zelfs eredivisie gespeeld door twee van de clubs die inmiddels in Alvoco zijn opgenomen, Octopus en Katapult. Die gewijde grond is ondertussen afgegraven en de fijne houten vloer vervangen door zo’n kunststof ondergrond waarvan je nooit weet of ie glad is totdat je dat ervaart.  Pas bij de wedstrijden in Heiloo komen de veelal oudgedienden weer tot leven op de vertrouwde planken waar een sliding en een voorwaartse duik echt van rechtsachter tot linksvoor kan reiken. Om de spelers op de andere velden te beschermen staan er banken tussen of hangt er een net. De toeschouwers zitten veilig hoog boven het veld en worden vooral gewaardeerd om afketsende ballen terug te gooien.

Er staan teamfoto’s op de Alvoco site (zie onder “Teams”) die vaak ouder zijn dan de afgebeelde personen maar dat komt omdat onze huisfotograaf die over de persmomenten gaat de weg naar Heiloo nog niet heeft gevonden. We gaan dan van arren moede maar met een reeds lang afgeschreven Samsung min S5 aan de slag hetgeen in de kwaliteit van de foto’s tot uitdrukking komt. Omdat het per saldo toch wel flatteert, wordt er nooit tegen geprotesteerd.

Wat hebben wij het afgelopen seizoen gepresteerd? De dames speelden tot voor enkele jaren meestal om de poedelprijs en werden alleen in het jaarverslag genoemd als ze geen laatste waren geworden.  Daar is de afgelopen jaren flink verandering in gekomen, vorig seizoen culminerend in een 3e plaats in de competitie en ook in de Supercup (tegen de sterkste teams van de competities in Noord-Scharwoude en Heerhugowaard. Dat was dit seizoen ook de inzet maar een flink aantal ontijdige blessures deden ze de das om. Op de voorlaatste speeldag in de play-off stonden ze nog gedeeld 3e maar verloren ze van de nummers 4 en 5. Op de laatste speeldag werd de aanval op hun nog resterende 5e plaats afgeslagen.  Deze keer dus een 5e plaats (van de 12), niet slecht maar succes werkt verslavend. Helaas geen Supercup deelname deze keer maar de potentie is er nog steeds. Nu nog  de ziekenboeg legen voor het komende seizoen.

Heren 1 is na de promotie naar de A-poule bezig om een gevestigde macht te worden. Na een paar moeilijke jaren in de onderkant van de ranglijst ging het deze keer om de 4e plaats en daarmee voor het eerst naar de Supercup. Op de laatste dag stonden Alvoco en DOS gelijk in punten maar had Alvoco iets betere setpunten gescoord. Beide teams wonnen de eerste wedstrijd van de avond en speelden vervolgens allebei tegen het favoriete Mappit. Die hadden nog 3 sets nodig om kampioen te worden. Tegen Alvoco gingen ze dus flink los (2-0) en daarna tegen DOS ook de 1e set.  Toen was de klus geklaard en stond op zeker moment in de 2e set 24-24 op het bord. Op dat moment viel het merkwaardigste punt van het seizoen. De serveerder van Mappit stuiterde, stuiterde nog een keer of wat en als de scheidsrechter (streng maar rechtvaardig) toen niet na ruim 10 seconden had afgefloten, had ie nog steeds staan te stuiteren. Dat betekende 24-25 en setwinst voor DOS (we spelen nooit tot 2 punten verschil, wie het eerst 25 punten haalt wint de set). Die namen dus de 4e plaats over.  De Alvoco mannen zagen het vanuit de kantine gebeuren en stuiterden op hun beurt. Gooien met bitterballen lukte niet meer, die waren al op. Wraak is een gerecht dat koud moet worden opgediend, er komt in het nieuwe seizoen dus een mooie kans om beide teams (en ook alle andere) de les te lezen.

Tenslotte Heren 2 in de B-poule. Zonder twijfel het oudste team van de vereniging. Aan het eind van het jaar zijn de 11 spelers samen 669 jaar oud. De ballotage start bij 55+, je moet met goede argumenten komen om van H1 naar H2 te mogen overstappen. Een slepende blessure, beginnende Alzheimer of als Stevie Wonder het veld oversteken met een antenne als blindenstok is een goed begin.  Daarnaast de brandende ambitie om in april de cup zonder de grote oren omhoog te mogen houden en de teamnaam daarop te laten graveren. Al moesten we samen 700 worden,  het moest een keer gebeuren. De tegenstand kwam van de aftredende kampioen (als het aan ons lag) FF Nix, gebouwd op de fundering van het vroegere RS ’77 en door Ubbo getraind in zijn jonge jaren. Verder Effect H4, een stel veel  te jonge honden die ons als een troep wolven tot in Omsk (vrij naar drs P) zouden gaan opjagen.

Beide veronderstellingen dreigden uit te komen. Het aftreden van FF Nix werd niet alleen door H2 bespoedigd maar ook de andere teams namen flinke happen uit hun vermoeide kuiten. Effect 4 hield het langer vol maar was op de laatste speeldag al uitgespeeld en hield slecht 1 punt voorsprong over terwijl H2 nog 2 wedstrijden tegoed had. De eerste werd zonder problemen met 2-0 gewonnen en daarmee was het kampioenschap een feit. Om zinspelingen over het niet doen van de sportieve plicht jegens andere teams de kop in te drukken, werd ook de laatste wedstrijd gewonnen. Weliswaar met 25-24 en 25-24 maar het gaat tenslotte om het gebaar.  Omsk is dus toch en mooie stad en net niet te ver weg.

Wat nu rest is de vraag die we onszelf moeten stellen. Willen we promoveren naar de A-poule of gaan we berusten in het feit dat we ook ouder worden (waarom gebeurt dat bij de andere teams niet?) en zetten we een nieuw doel in de B-poule? We hebben nog ca 1 maand om tot een gemeenschappelijk antwoord te komen.

De complete lijst met eindstanden in pfd staat hier.